پیری پوست و جلوگیری از آن

پیری پوست یک پدیده بیولوژیکی اجتناب ناپذیر است. خوشبختانه این یک روند بسیار تدریجی است که به انسان این توانایی را می دهد که به تغییرات ظاهری خود عادت کند.
پیری پوست زمان ها و روش های پیری پوست تحت تأثیر میراث ژنتیکی است. با این حال، همانطور که در ادامه مقاله خواهیم دید، عوامل ژنتیکی تنها عامل پیری پوست نیستند.
در هر صورت، بالا رفتن سن منجر به تغییراتی در تمام اجزای سیستم پوششی می شود. در حال حاضر در پایان رشد، پوست نسبت به سن و ویژگی های فردی شروع به پیر شدن می کند. با فروشگاه اینترنتی آداس بیوتی  همراه باشید. ما شما را در خرید محصولات ضد پیری همراهی میکنیم.

انواع پیر شدن!

همانطور که گفته شد، پیری پوست یک فرآیند فیزیولوژیکی کاملا طبیعی و اجتناب ناپذیر است که همه افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.
تغییرات ساختاری که پوست در طول زمان متحمل می شود به دلیل یک سری عوامل با منشاء مختلف ایجاد می شود.
به طور جزئی می توان گفت که این تغییرات به دو شکل پیری ایجاد می شود:

پیری درونی – یا زمانی – که اساساً به عوامل ژنتیکی (یا درونی) بستگی دارد.
پیری خارجی پوست – یا از عوامل محیطی – ناشی از عوامل خارجی (عوامل بیرونی).
به طور کلی، پیری ذاتی پس از 25 سالگی شروع می شود و شامل یک سری تغییرات است که منجر به نازک شدن و افتادگی ساختار پوست می شود.
از سوی دیگر، پیری بیرونی ناشی از تهاجم عوامل خارجی و عوامل محیطی است که از جمله آنها اشعه ماوراء بنفش (مسئول پیری نور)، دود سیگار، سوء مصرف الکل، آلودگی و تماس مداوم با مواد محرک است.

تغییرات ساختاری که در طول پیری پوست رخ می دهد کدامند؟

با خلاصه کردن آنچه تاکنون گفته شد، می‌توان گفت که پیری پوست یک فرآیند کاملاً طبیعی است که با عوامل ژنتیکی (یا درونی) مرتبط است که می‌تواند توسط عوامل محیطی خارجی (یا بیرونی) تسریع و تشدید شود.
تغییرات ساختاری پوست با افزایش سن شامل تمام لایه های آن می شود: از سطحی ترین (اپیدرم) تا عمیق ترین (هیپودرم).
این تغییرات به اختصار در زیر نشان داده خواهد شد.

اپیدرم و پیری پوست

در سطح اپیدرم، ظرفیت تکثیر سلول های پایه کاهش می یابد و در نتیجه نازک شدن تدریجی این لایه سطحی به وجود می آید. بنابراین این پدیده کاهش اثر محافظتی آن را تعیین می کند.
همچنین در سطح اپیدرمی، تعداد سلول های لانگرهانس، به ویژه مهم است زیرا آنها متعلق به سیستم ایمنی هستند، به نصف کاهش می یابد.
علاوه بر این، سنتز ویتامین D پوست را تا 75 درصد کاهش می‌دهد و در نتیجه قدرت عضلانی و تخریب پیشرونده استخوان را کاهش می‌دهد.
فعالیت ملانوسیت‌ها نیز کاهش می‌یابد و به تناسب این کمبود، پوست نسبت به تأثیرات تابش خورشید و سایر عوامل محیطی حساس‌تر می‌شود. همچنین به همین دلیل، افزایش بروز تومورهای پوستی در افراد مسن ثبت می شود.
در عین حال، تجمع ملانوسیت‌های بسیار فعال می‌تواند در پوست بالغ ایجاد شود که در نتیجه لنتیگو خورشیدی (لکه‌های پوستی در مناطقی که در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار دارند) و لنتیگو سالخورده ظاهر می‌شود که می‌تواند با افزایش خطر ملانوم همراه باشد.

اتصال درمو-اپیدرمی

به طور مشابه، تغییرات ساختاری در محل اتصال درمو-اپیدرم – همچنین به عنوان غشای پایه شناخته می شود – که در مرز بین اپیدرم و درم پاپیلاری قرار دارد، رخ می دهد.
در واقع، به دلیل فرآیندهای پیری، غشای پایه نازک می شود و سطح مشترک بین اپیدرم و درم، که معمولاً به دلیل وجود پاپیلاهای پوستی دارای الگوی موجی است، تمایل به صاف شدن دارد. در نتیجه، حمایت کمتری از درم به سمت لایه اپیدرمی پوشاننده وجود دارد.

کرم های روز و شب و خواص ضد پیری

نسل جدید مکمل ضد پیری. فرمولاسیون کرم های روز و شب با غلظت بالایی از مواد فعال. دفاع آنتی اکسیدانی را پشتیبانی و بهینه می کند و سنتز کلاژن، اسید هیالورونیک و الاستین را تحریک می کند.

درم و پیری

بدون شک تغییرات ساختاری اجزای درم یکی از عوامل تعیین کننده ای است که منجر به افتادگی پوست در سنین بالا می شود.
در واقع، مسطح شدن پاپیلاهای پوستی ذکر شده و کاهش حمایت درم به سمت اپیدرم به دلیل کاهش تدریجی تعداد و فعالیت فیبروبلاست ها (سلول های درم مسئول تولید کلاژن، الاستیک) است. فیبرها و گلیکوزامینوگلیکان ها).
در عین حال، کلاژن، الیاف الاستیک و گلیکوزامینوگلیکان های تشکیل شده از قبل – که با هم داربستی را تشکیل می دهند که از پوست حمایت می کند – سریعتر تخریب می شود و ساختار پوستی شروع به از دست دادن تدریجی قابلیت های پشتیبانی و پشتیبانی خود می کند.
بنابراین به دلیل همه این پدیده ها، درم نازک می شود، پوست تیرگی کمتری پیدا می کند و چین و چروک ظاهر می شود.

غدد جلدی

حتی غدد پوستی موجود بر روی پوست نیز از پدیده های غیرقابل گذشت پیری در امان نیستند.
در واقع، با افزایش سن، فعالیت غدد چربی کاهش می یابد و – به دلیل کاهش تولید سبوم – پوست خشک تر، کمتر محافظت می شود و راحت تر پوسته پوسته می شود.
در افراد مسن نیز ترشح غدد آپوکرین (بوی پوست تغییر می کند) و غدد عرق کاهش می یابد. این آخرین نقطه، که با کاهش جریان خون در درم همراه است، باعث ظرفیت کمتری برای پراکندگی گرمای اضافی می شود. همچنین به همین دلیل سالمندان در برابر گرما کمتر از خود دفاع می کنند.

هیپودرم

همانطور که گفته شد، حتی بافت زیر جلدی (یا هیپودرم، اگر ترجیح می دهید) در نتیجه گذر زمان اجتناب ناپذیر دچار تغییرات عمیق می شود. در واقع نازک‌تر می‌شود، بنابراین ضخامت آن کاهش می‌یابد، چین و چروک‌ها مشخص می‌شود و حساسیت پوست به ضربه‌های مکانیکی افزایش می‌یابد.

پیری و زائده های پوستی

در نهایت، پیری پوست به زائده های پوست نیز رحم نمی کند: مو و موهای بدن رشد آنها را کند می کنند. همین امر در مورد ناخن ها نیز صدق می کند، که کشش کمتری دارند اما ضخامت آنها افزایش می یابد.

عواقب
پیامدهای پیری پوست چیست؟
متأسفانه ظهور عیوب زمان مانند چین و چروک و لکه های پرپیگمانته تنها پیامد پیری پوست نیست.
در واقع، بین افزایش سن و سرطان زایی رابطه وجود دارد. اول از همه، زیرا در افراد مسن، مرگ برنامه ریزی شده سلول های “دیوانه” (آپوپتوز) بسیار کمتر از افراد جوان است. علاوه بر این، دفاع آنتی اکسیدانی و توانایی ترمیم DNA نیز در افراد مسن کاهش می یابد.
در عین حال، توانایی خود پوست برای ترمیم کاهش می یابد و – با توجه به آنچه تاکنون گفته شد – نه تنها به تومورهای پوستی، بلکه در برابر انقباض عفونت ها نیز حساسیت بیشتری دارد.